23.02.2020   VII Niedziela Zwykła

Kpł 19, 1-2. 17-18 Przykazania miłości bliźniego

Pan powiedział do Mojżesza: «Przemów do całej społeczności Izraelitów i powiedz im: Bądźcie świętymi, bo Ja jestem święty, Pan, Bóg wasz! Nie będziesz żywił w sercu nienawiści do brata. Będziesz upominał bliźniego, aby nie ponieść winy z jego powodu. Nie będziesz szukał pomsty, nie będziesz żywił urazy do synów twego ludu, ale będziesz miłował bliźniego jak siebie samego. Ja jestem Pan!»

Ps 103 (102), 1b-2. 3-4. 8 i 10. 12-13 (R.: por. 8a) Pan jest łaskawy, pełen miłosierdzia

Błogosław, duszo moja, Pana, *

i wszystko, co jest we mnie, święte imię Jego.

Błogosław, duszo moja, Pana *

i nie zapominaj o wszystkich Jego dobrodziejstwach.

On odpuszcza wszystkie twoje winy *

i leczy wszystkie choroby.

On twoje życie ratuje od zguby, *

obdarza cię łaską i zmiłowaniem.

Miłosierny jest Pan i łaskawy, *

nieskory do gniewu i bardzo cierpliwy.

Nie postępuje z nami według naszych grzechów *

ani według win naszych nam nie odpłaca.

Jak odległy jest wschód od zachodu, *

tak daleko odsuwa od nas nasze winy.

Jak ojciec lituje się nad dziećmi, *

tak Pan się lituje nad tymi, którzy cześć Mu oddają.

1 Kor 3, 16-23 Prawdziwa mądrość to trwać przy Chrystusie

Bracia:

Czyż nie wiecie, że jesteście świątynią Boga i że Duch Boży mieszka w was? Jeżeli ktoś zniszczy świątynię Boga, tego zniszczy Bóg. Świątynia Boga jest święta, a wy nią jesteście. Niechaj się nikt nie łudzi. Jeśli ktoś spośród was mniema, że jest mądry na tym świecie, niech się stanie głupim, by posiadł mądrość. Mądrość bowiem tego świata jest głupstwem u Boga. Zresztą jest napisane: «On udaremnia zamysły przebiegłych» lub także: «Wie Pan, że próżne są zamysły mędrców». Niech się przeto nie chełpi nikt z powodu ludzi! Wszystko bowiem jest wasze: czy to Paweł, czy Apollos, czy Kefas; czy to świat, czy życie, czy śmierć, czy to rzeczy teraźniejsze, czy przyszłe, wszystko jest wasze, wy zaś Chrystusa, a Chrystus – Boga.

Aklamacja (1 J 2, 5)

Kto zachowuje naukę Chrystusa,

w tym naprawdę miłość Boża jest doskonała.

Mt 5, 38-48 Przykazanie miłości nieprzyjaciół

Jezus powiedział do swoich uczniów:

«Słyszeliście, że powiedziano: „Oko za oko i ząb za ząb”. A Ja wam powiadam: Nie stawiajcie oporu złemu: lecz jeśli cię ktoś uderzy w prawy policzek, nadstaw mu i drugi. Temu, kto chce prawować się z tobą i wziąć twoją szatę, odstąp i płaszcz. Zmusza cię ktoś, żeby iść z nim tysiąc kroków, idź dwa tysiące. Daj temu, kto cię prosi, i nie odwracaj się od tego, kto chce pożyczyć od ciebie. Słyszeliście, że powiedziano: „Będziesz miłował swego bliźniego”, a nieprzyjaciela swego będziesz nienawidził. A Ja wam powiadam: Miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was prześladują, abyście się stali synami Ojca waszego, który jest w niebie; ponieważ On sprawia, że słońce Jego wschodzi nad złymi i nad dobrymi, i On zsyła deszcz na sprawiedliwych i niesprawiedliwych. Jeśli bowiem miłujecie tych, którzy was miłują, cóż za nagrodę mieć będziecie? Czyż i celnicy tego nie czynią? I jeśli pozdrawiacie tylko swych braci, cóż szczególnego czynicie? Czyż i poganie tego nie czynią? Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski».

Rozważanie:

Jezus w kazaniu na górze ukazuje styl życia chrześcijanina, który ma dawać świadectwo wobec ludzi. Jest to trudne zadanie, bo wymaga ciągłego przekraczania samego siebie. Ta postawa jest rezygnacją ze swojej wygody, czasem trzeba przyjąć to, co proponują inni, wbrew naszym oczekiwaniom i wbrew naszej woli. Tylko Bóg jest w stanie przemienić nasze serce, byśmy potrafili zaprzeczyć w imię miłości samemu sobie i zrobić coś, o co nie niekoniecznie ktoś prosi, a wręcz nawet wymaga lub nam to narzuca. Najtrudniejszą przemianą jest przemiana naszego serca, by stało się ono sercem miłującym na wzór miłującego serca Boga. Jezus uczy nas pokory, byśmy przestali wciąż szukać siebie, swojej racji i powierzyli swoje życie Bogu, który będzie działał, przemieniał nas i innych wokół. To my dając się przemienić Bogu, staniemy się wzorem postępowania dla innych, którzy nas widząc jako znak, będą przemieniać swoje życie. Pozwólmy Bogu przemieniać siebie i innych. Nie bądźmy sędziami, którzy przekreślają innych, Bóg daje czas każdemu i od każdego zależy, czy go wykorzysta, czy też nie. Każdy z nas ma dążyć do doskonałości, ale musimy pamiętać, że nie jesteśmy sami i nasze czyny mają też wpływ na innych ludzi, którzy nas obserwują. Prośmy Boga o łaskę pokory i wytrwałości na tej trudnej drodze przemiany naszych serc.