5.1.2020    II Niedziela po Narodzeniu Pańskim

 

Syr 24, 1-2. 8-12 Mądrość Boża mieszka w Jego ludzie

Mądrość wychwala sama siebie, chlubi się pośród swego ludu. Otwiera usta na zgromadzeniu Najwyższego i chlubi się przed Jego potęgą. Wtedy przykazał mi Stwórca wszystkiego, Ten, co mnie stworzył, wyznaczył mi mieszkanie i rzekł: «W Jakubie rozbij namiot i w Izraelu obejmij dziedzictwo!» Przed wiekami, na samym początku mnie stworzył i już nigdy istnieć nie przestanę. W świętym przybytku, w Jego obecności, zaczęłam pełnić służbę i przez to na Syjonie mocno stanęłam. Podobnie w mieście umiłowanym dał mi odpoczynek, w Jeruzalem jest moja władza. Zapuściłam korzenie w sławnym narodzie, w posiadłości Pana, w Jego dziedzictwie.

 

Ps 147B, 12-13. 14-15. 19-20 (R.: por. J 1, 14) Słowo Wcielone wśród nas zamieszkało

Chwal, Jeruzalem, Pana, *

wysławiaj twego Boga, Syjonie!

Umacnia bowiem zawory bram twoich *

i błogosławi synom twoim w tobie.

 

Zapewnia pokój twoim granicom *

i wyborną pszenicą ciebie darzy.

Zsyła na ziemię swoje polecenia, *

a szybko mknie Jego słowo.

 

Oznajmił swoje słowo Jakubowi, *

Izraelowi ustawy swe i wyroki.

Nie uczynił tego dla innych narodów,

nie oznajmił im swoich wyroków.

 

Ef 1, 3-6. 15-18 Bóg przeznaczył nas na przybrane dzieci

Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego, Jezusa Chrystusa; On napełnił nas wszelkim błogosławieństwem duchowym na wyżynach niebieskich – w Chrystusie. W Nim bowiem wybrał nas przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem. Z miłości przeznaczył nas dla siebie jako przybranych synów poprzez Jezusa Chrystusa, według postanowienia swej woli, ku chwale majestatu swej łaski, którą obdarzył nas w Umiłowanym. Przeto i ja, usłyszawszy o waszej wierze w Pana Jezusa i o miłości względem wszystkich świętych, nie zaprzestaję dziękczynienia, wspominając was w moich modlitwach. Proszę w nich, aby Bóg Pana naszego, Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały, dał wam ducha mądrości i objawienia w głębszym poznawaniu Jego samego. Niech da wam światłe oczy serca, byście wiedzieli, czym jest nadzieja, do której On wzywa, czym bogactwo chwały Jego dziedzictwa wśród świętych.

 

Aklamacja (Por. 1 Tm 3, 16)

Chrystus został ogłoszony narodom,

znalazł wiarę w świecie, Jemu chwała na wieki.

 

J 1, 1-18 Słowo stało się ciałem i zamieszkało między nami

Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, z tego, co się stało. W Nim było życie, a życie było światłością ludzi, a światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła. Pojawił się człowiek posłany przez Boga – Jan mu było na imię. Przyszedł on na świadectwo, aby zaświadczyć o światłości, by wszyscy uwierzyli przez niego. Nie był on światłością, lecz został posłany, aby zaświadczyć o światłości. Była światłość prawdziwa, która oświeca każdego człowieka, gdy na świat przychodzi. Na świecie było Słowo, a świat stał się przez Nie, lecz świat Go nie poznał. Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli. Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego – którzy ani z krwi, ani z żądzy ciała, ani z woli męża, ale z Boga się narodzili. A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy. Jan daje o Nim świadectwo i głośno woła w słowach: «Ten był, o którym powiedziałem: Ten, który po mnie idzie, przewyższył mnie godnością, gdyż był wcześniej ode mnie». Z Jego pełności wszyscy otrzymaliśmy – łaskę po łasce. Podczas gdy Prawo zostało dane za pośrednictwem Mojżesza, łaska i prawda przyszły przez Jezusa Chrystusa. Boga nikt nigdy nie widział; ten Jednorodzony Bóg, który jest w łonie Ojca, o Nim pouczył.

 

Rozważanie:

Słowo Boże jest narzędziem Jego mądrości, zaś mądrość szczególnym Jego darem, którym obdarza wierzących w Niego. Dary Boże są zobowiązujące do działania. On nie narzuca się, ale pragnie, by ci, których obdarował, żyli tak, by te dary uwidaczniały się w ich życiu. Bóg tej mądrości udziela tym, którzy są otwarci na Jego łaskę, którzy pragną współpracować z Nim. Naszym zadaniem jest rozwijanie tego, co od Boga otrzymaliśmy; mamy gruntować się w mądrości, którą Bóg nam udziela, byśmy tego daru nie zmarnowali i odrzucili.

Boże Słowo ma ogromną moc, która przemienia rzeczywistość. Ci, którzy żyją Słowem, są przemieniani przez Boga, stają się świętymi. Powołaniem każdego człowieka jest świętość, a więc życie Słowem Bożym. Czytajmy Boże Słowo i wsłuchujmy się w nie, bo z niego wypływa nasze zbawienie.

 

Copyright © Parafia Olchowa pw. Matki Bożej Fatimskiej.  Projekt i wykonanie dwnet.eu

stat4u