7.07.2019   XIV Niedziela Zwykła

 

Iz 66, 10. 12-14c Radość ery mesjańskiej

Radujcie się wraz z Jerozolimą, weselcie się w niej wszyscy, co ją miłujecie! Cieszcie się z nią bardzo wy wszyscy, którzy się nad nią smuciliście. Tak bowiem mówi Pan: «Oto Ja skieruję do niej pokój jak rzekę i chwałę narodów – jak strumień wezbrany. Ich niemowlęta będą noszone na biodrach i na kolanach będą pieszczone. Jak kogoś pociesza własna matka, tak Ja was pocieszać będę; w Jerozolimie doznacie pociechy». Na ten widok rozradują się serca wasze, a kości wasze nabiorą świeżości jak murawa. Ręka Pana da się poznać Jego sługom.

 

Ps 66 (65), 1b-3a. 4-5. 6-7a. 16 i 20 (R.: por. 1b) Niech cała ziemia chwali swego Pana

Z radością sławcie Boga, wszystkie ziemie, *

opiewajcie chwałę Jego imienia,

cześć Mu wspaniałą oddajcie. *

Powiedzcie Bogu: «Jak zadziwiające są Twe dzieła!

 

Niechaj Cię wielbi cała ziemia i niechaj śpiewa Tobie, *

niech Twoje imię opiewa».

Przyjdźcie i patrzcie na dzieła Boga, *

zadziwiających rzeczy dokonał wśród ludzi!

 

Morze na suchy ląd zamienił, *

pieszo przeszli przez rzekę.

Nim się przeto radujmy! *

Jego potęga włada na wieki.

 

Przyjdźcie i słuchajcie mnie wszyscy, †

którzy boicie się Boga, *

opowiem, co uczynił mej duszy.

Błogosławiony Bóg, który nie odepchnął mej prośby *

i nie oddalił ode mnie swej łaski.

 

Ga 6, 14-18 Krzyż Chrystusa chlubą chrześcijan

Bracia:

Co do mnie, to nie daj Boże, bym się miał chlubić z czego innego, jak tylko z krzyża Pana naszego, Jezusa Chrystusa, dzięki któremu świat stał się ukrzyżowany dla mnie, a ja dla świata. Bo ani obrzezanie nic nie znaczy, ani nieobrzezanie, tylko nowe stworzenie. Na wszystkich tych, którzy się tej zasady trzymać będą, i na Izraela Bożego niech zstąpi pokój i miłosierdzie! Odtąd niech już nikt nie sprawia mi przykrości: przecież ja na ciele swoim noszę blizny, znamię przynależności do Jezusa. Łaska Pana naszego, Jezusa Chrystusa, niech będzie z duchem waszym, bracia! Amen.

 

Aklamacja (Kol 3, 15a. 16a)

W sercach waszych niech panuje pokój Chrystusowy;

słowo Chrystusa niech w was mieszka w całym swym bogactwie.

 

Łk 10, 1-12. 17-20 Pokój królestwa Bożego

Jezus wyznaczył jeszcze innych siedemdziesięciu dwu uczniów i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał. Powiedział też do nich: «Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo. Idźcie! Oto posyłam was jak owce między wilki. Nie noście z sobą trzosa ani torby, ani sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie. Gdy wejdziecie do jakiegoś domu, najpierw mówcie: Pokój temu domowi. Jeśli tam mieszka człowiek godny pokoju, wasz pokój spocznie na nim; jeśli nie, powróci do was. W tym samym domu zostańcie, jedząc i pijąc, co będą mieli: bo zasługuje robotnik na swoją zapłatę. Nie przechodźcie z domu do domu. Jeśli do jakiegoś miasta wejdziecie i przyjmą was, jedzcie, co wam podadzą; uzdrawiajcie chorych, którzy tam są, i mówcie im: Przybliżyło się do was królestwo Boże». «Lecz jeśli do jakiegoś miasta wejdziecie, a nie przyjmą was, wyjdźcie na jego ulice i powiedzcie: Nawet proch, który z waszego miasta przylgnął nam do nóg, strząsamy wam. Wszakże to wiedzcie, że bliskie jest królestwo Boże. Powiadam wam: Sodomie lżej będzie w ów dzień niż temu miastu». Wróciło siedemdziesięciu dwóch z radością, mówiąc: «Panie, przez wzgląd na Twoje imię nawet złe duchy nam się poddają». Wtedy rzekł do nich: «Widziałem Szatana, który spadł z nieba jak błyskawica. Oto dałem wam władzę stąpania po wężach i skorpionach, i po całej potędze przeciwnika, a nic wam nie zaszkodzi. Jednakże nie z tego się cieszcie, że duchy się wam poddają, lecz cieszcie się, że wasze imiona zapisane są w niebie».

 

Rozważanie:

Być chrześcijaninem, znaczy być posłanym, co oznacza głosić swoim życiem innym ludziom tę prawdę, która dotknęła naszego życia. Jezus mówi, że żniwo jest wielkie, ale robotników mało. Jest to wezwanie dla każdego z nas, by dawać świadectwo. Wielu ludzi czeka na znak od Boga. Pewien święty powiedział, że należy żyć w ciągłym zjednoczeniu z Chrystusem, bo nigdy nie wiemy, czy dla kogoś nie będziemy jedyną Ewangelią, z jaką się spotka w życiu. Być może będziemy dla kogoś osobą, która przyczyniła się do czyjegoś zbawienia. Nie trzeba tu żadnych wielkich czynów; zwykła ludzka życzliwość i dobroć świadczą o wiele mocniej niż najpiękniejsze słowa.

Uczniowie cieszyli się z powodu tego, że przepędzali złe duchy, jednak Jezus wskazuje, że ważniejsze jest zbawienie – fakt, że ich imiona są zapisane w księdze życia. Jezus ukazuje istotę – On nie przyszedł, by pokazywać sztuczki, ani by objąć ziemską władzę polityczną, ale by dokonać zbawienia wiecznego, pokonującego wszelkie zło, zbawienia, które  jest bezcennym darem, największą radością i wyczekiwanym ratunkiem przed prawdziwym zagrożeniem ze strony szatana dla człowieka. Zastanówmy się nad tym, że gdyby Jezus nie przyszedł, żylibyśmy bez żadnej nadziei na życie po śmierci, o czym łatwo nam zapomnieć. Nasze życie nie kończy się po śmierci, jest to właściwie początek naszego życia w wieczności, dlatego też nie lekceważmy słów Jezusa i idźmy spełniać Jego wolę. On wszystkich tych, którzy Mu służą, czyli idą za Nim i głoszą dobrym życiem Słowo Boże zawsze nagradza życiem wiecznym.

 

Copyright © Parafia Olchowa pw. Matki Bożej Fatimskiej.  Projekt i wykonanie dwnet.eu

stat4u