9.6.2019   Niedziela Zesłania Ducha Świętego

 

Dz 2, 1-11 Wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym

Kiedy nadszedł dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wichru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też jakby języki ognia, które się rozdzielały, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić. Przebywali wtedy w Jeruzalem pobożni Żydzi ze wszystkich narodów pod słońcem. Kiedy więc powstał ów szum, zbiegli się tłumnie i zdumieli, bo każdy słyszał, jak tamci przemawiali w jego własnym języku. Pełni zdumienia i podziwu mówili: «Czyż ci wszyscy, którzy przemawiają, nie są Galilejczykami? Jakżeż więc każdy z nas słyszy swój własny język ojczysty? – Partowie i Medowie, i Elamici, i mieszkańcy Mezopotamii, Judei oraz Kapadocji, Pontu i Azji, Frygii oraz Pamfilii, Egiptu i tych części Libii, które leżą blisko Cyreny, i przybysze z Rzymu, Żydzi oraz prozelici, Kreteńczycy i Arabowie – słyszymy ich głoszących w naszych językach wielkie dzieła Boże».

 

Ps 104 (103), 1ab i 24ac. 29b-30. 31 i 34 (R.: por. 30) Niech zstąpi Duch Twój i odnowi ziemię

Błogosław, duszo moja, Pana, *

Boże mój, Panie, Ty jesteś bardzo wielki!

Jak liczne są dzieła Twoje, Panie, *

ziemia jest pełna Twoich stworzeń.

 

Kiedy odbierasz im oddech, marnieją *

i w proch się obracają.

Stwarzasz je, napełniając swym Duchem, *

i odnawiasz oblicze ziemi.

 

Niech chwała Pana trwa na wieki, *

niech Pan się raduje z dzieł swoich.

Niech miła Mu będzie pieśń moja, *

będę radował się w Panu.

 

Rz 8, 8-17 Wszyscy ci, których prowadzi Duch Boży, są synami Bożymi

Bracia:

Ci, którzy według ciała żyją, Bogu podobać się nie mogą. Wy jednak nie żyjecie według ciała, lecz według Ducha, jeśli tylko Duch Boży w was mieszka. Jeżeli zaś ktoś nie ma Ducha Chrystusowego, ten do Niego nie należy. Skoro zaś Chrystus w was mieszka, ciało wprawdzie podlega śmierci ze względu na skutki grzechu, duch jednak ma życie na skutek usprawiedliwienia. A jeżeli mieszka w was Duch Tego, który Jezusa wskrzesił z martwych, to Ten, co wskrzesił Chrystusa Jezusa z martwych, przywróci do życia wasze śmiertelne ciała mocą mieszkającego w was swego Ducha. Jesteśmy więc, bracia, dłużnikami, ale nie ciała, byśmy żyć mieli według ciała. Bo jeżeli będziecie żyli według ciała, czeka was śmierć. Jeżeli zaś przy pomocy Ducha zadawać będziecie śmierć popędom ciała – będziecie żyli. Albowiem wszyscy ci, których prowadzi Duch Boży, są synami Bożymi. Nie otrzymaliście przecież ducha niewoli, by się znowu pogrążyć w bojaźni, ale otrzymaliście Ducha przybrania za synów, w którym możemy wołać: «Abba, Ojcze!» Sam Duch wspiera swym świadectwem naszego ducha, że jesteśmy dziećmi Bożymi. Jeżeli zaś jesteśmy dziećmi, to i dziedzicami: dziedzicami Boga, a współdziedzicami Chrystusa; skoro wspólnie z Nim cierpimy, to po to, by wspólnie mieć udział w chwale.

 

Sekwencja

Przybądź, Duchu Święty,

Ześlij z nieba wzięty

Światła Twego strumień.

 

Przyjdź, Ojcze ubogich,

Przyjdź, Dawco łask drogich,

Przyjdź, Światłości sumień.

 

O, najmilszy z gości,

Słodka serc radości,

Słodkie orzeźwienie.

 

W pracy Tyś ochłodą,

W skwarze żywą wodą,

W płaczu utulenie.

 

Światłości najświętsza,

Serc wierzących wnętrza

Poddaj Twej potędze.

 

Bez Twojego tchnienia

Cóż jest wśród stworzenia?

Tylko cierń i nędze.

 

Obmyj, co nieświęte,

Oschłym wlej zachętę,

Ulecz serca ranę.

 

Nagnij, co jest harde,

Rozgrzej serca twarde,

Prowadź zabłąkane.

 

Daj Twoim wierzącym,

W Tobie ufającym,

Siedmiorakie dary.

 

Daj zasługę męstwa,

Daj wieniec zwycięstwa,

Daj szczęście bez miary.

 

Aklamacja

Przyjdź, Duchu Święty,

napełnij serca swoich wiernych

i zapal w nich ogień swojej miłości.

 

J 14, 15-16. 23b-26 Duch Święty was wszystkiego nauczy

Jezus powiedział do swoich uczniów:

«Jeżeli Mnie miłujecie, będziecie zachowywać moje przykazania. Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Parakleta da wam, aby z wami był na zawsze. Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego, i mieszkanie u niego uczynimy. Kto nie miłuje Mnie, ten nie zachowuje słów moich. A nauka, którą słyszycie, nie jest moja, ale Tego, który Mnie posłał, Ojca. To wam powiedziałem, przebywając wśród was. A Paraklet, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem».

 

Rozważanie:

Jezus żegna się z uczniami w Wieczerniku przed swoją męką. Nie zostawia ich jednak samych, zapowiada, że ześle Ducha, który pouczy ich i przypomni im wszystko, co Jezus ich nauczył. Jezus do samego końca troszczy się o uczniów, jest tu ukazany obraz Trójcy Świętej, której wszystkie Osoby współdziałają ze sobą: Jezus prosi Ojca, by On zesłał Ducha, który będzie z uczniami po odejściu Jezusa. Bóg nigdy nie opuścił uczniów. Nawet gdy wydawało się im, że po śmierci Jezusa wszystko straciło sens, że nie ma już nadziei, gdy zapomnieli o tych słowach, które im Jezus powiedział. Po przyjściu Jezusa i Jego objawieniach otrzymali Ducha Świętego, z którego mocą szli głosić Ewangelię bez strachu. Otrzymali takie dary, że nie byli już zalęknionymi uczniami chowającymi się w domu, ale stali się prawdziwymi głosicielami Słowa Bożego. Módlmy się do Ducha Świętego o dary, byśmy nie bali się pójść innym świadczyć o Bogu, byśmy się Go nie wypierali i nie wybierali wygodnej postawy ukrycia i obojętności. W sakramencie chrztu otrzymaliśmy znamię Ducha Świętego, które jest niezatarte, tak samo jak nasza tożsamość chrześcijańska, czyli ucznia głoszącego i świadczącego. Prośmy o łaskę i trwajmy w świadomości, że nie jesteśmy sami.