21.04.2019   Niedziela Zmartwychwstania

Dz 10, 34a. 37-43 Świadectwo Piotra o zmartwychwstaniu

Gdy Piotr przybył do domu setnika Korneliusza w Cezarei, przemówił w dłuższym wywodzie: «Wiecie, co się działo w całej Judei, począwszy od Galilei, po chrzcie, który głosił Jan. Znacie sprawę Jezusa z Nazaretu, którego Bóg namaścił Duchem Świętym i mocą. Dlatego że Bóg był z Nim, przeszedł On, dobrze czyniąc i uzdrawiając wszystkich, którzy byli pod władzą diabła. A my jesteśmy świadkami wszystkiego, co zdziałał w ziemi żydowskiej i w Jeruzalem. Jego to zabili, zawiesiwszy na drzewie. Bóg wskrzesił Go trzeciego dnia i pozwolił Mu ukazać się nie całemu ludowi, ale nam, wybranym uprzednio przez Boga na świadków, którzy z Nim jedliśmy i piliśmy po Jego zmartwychwstaniu. On nam rozkazał ogłosić ludowi i dać świadectwo, że Bóg ustanowił Go sędzią żywych i umarłych. Wszyscy prorocy świadczą o tym, że każdy, kto w Niego wierzy, przez Jego imię otrzymuje odpuszczenie grzechów».

Ps 118 (117), 1b-2. 16-17. 22-23 (R.: por. 24) W tym dniu wspaniałym wszyscy się weselmy

Dziękujcie Panu, bo jest dobry, *

bo Jego łaska trwa na wieki.

Niech dom Izraela głosi: *

«Jego łaska na wieki».

Prawica Pana wzniesiona wysoko, *

prawica Pańska moc okazała.

Nie umrę, ale żyć będę *

i głosić dzieła Pana.

Kamień odrzucony przez budujących *

stał się kamieniem węgielnym.

Stało się to przez Pana *

i cudem jest w naszych oczach.

Kol 3, 1-4 Dążcie tam, gdzie jest Chrystus

Bracia:

Jeśli razem z Chrystusem powstaliście z martwych, szukajcie tego, co w górze, gdzie przebywa Chrystus, zasiadający po prawicy Boga. Dążcie do tego, co w górze, nie do tego, co na ziemi. Umarliście bowiem i wasze życie jest ukryte z Chrystusem w Bogu. Gdy się ukaże Chrystus, nasze Życie, wtedy i wy razem z Nim ukażecie się w chwale.

Albo do wyboru:

1 Kor 5, 6b-8 Wyrzućcie stary kwas

Czyż nie wiecie, że odrobina kwasu całe ciasto zakwasza? Wyrzućcie więc stary kwas, abyście się stali nowym ciastem, bo przecież przaśni jesteście. Chrystus bowiem został złożony w ofierze jako nasza Pascha. Tak przeto odprawiajmy święto nasze, nie przy użyciu starego kwasu złości i przewrotności, lecz na przaśnym chlebie czystości i prawdy.

Sekwencja

Niech w święto radosne Paschalnej Ofiary

Składają jej wierni uwielbień swych dary.

Odkupił swe owce Baranek bez skazy,

Pojednał nas z Ojcem i zmył grzechów zmazy.

Śmierć zwarła się z życiem i w boju, o dziwy,

Choć poległ Wódz życia, króluje dziś żywy.

Mario, ty powiedz, coś w drodze widziała?

Jam Zmartwychwstałego blask chwały ujrzała.

Żywego już Pana widziałam, grób pusty,

I świadków anielskich, i odzież, i chusty.

Zmartwychwstał już Chrystus, Pan mój i nadzieja,

A miejscem spotkania będzie Galilea.

Wiemy, żeś zmartwychwstał, że ten cud prawdziwy,

O Królu Zwycięzco, bądź nam miłościwy.

Sekwencja obowiązuje w Niedzielę Zmartwychwstania Pańskiego. Można ją odmawiać w dni oktawy Wielkanocy.

Aklamacja (Por. 1 Kor 5, 7b-8a)

Chrystus został ofiarowany jako nasza Pascha.

Odprawiajmy nasze święto w Panu.

Zamiast poniższej Ewangelii można odczytać Ewangelię z Wigilii Paschalnej.

Wieczorem w czasie Mszy można odczytać Ewangelię Łk 24, 13-35 ze środy w oktawie Wielkanocy.

J 20, 1-9 Apostołowie przy grobie Zmartwychwstałego

Pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła kamień odsunięty od grobu. Pobiegła więc i przybyła do Szymona Piotra oraz do drugiego ucznia, którego Jezus kochał, i rzekła do nich: «Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono». Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu. Biegli obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył pierwszy do grobu. A kiedy się nachylił, zobaczył leżące płótna, jednakże nie wszedł do środka. Nadszedł potem także Szymon Piotr, idący za nim. Wszedł on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą w jednym miejscu. Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył. Dotąd bowiem nie rozumieli jeszcze Pisma, które mówi, że On ma powstać z martwych.

Rozważanie:

Starożytna homilia na Świętą i Wielką Sobotę umieszczona w brewiarzu rozpoczyna się pytaniem: Co się stało?, wyraża ogromne zadziwienie odnośnie do ciszy, która nastąpiła po śmierci Chrystusa. Ziemia się przelękła i zamilkła, odwrócił się porządek natury, bo Bóg, który ją był stworzył, umarł w ciele i poruszył Otchłań. Dalej następuje fragment opisujący Jezusa wchodzącego do Otchłani  i budzącego Uśpionego Adama i wyprowadzającego go do światłości życia. Mówi mu słowa: Zbudź się, który śpisz! Nie po to bowiem cię stworzyłem, abyś pozostawał spętany w Otchłani. Powstań z martwych, albowiem jestem życiem umarłych. Powstań ty, który jesteś dziełem rąk moich. Powstań ty, który jesteś moim obrazem uczynionym na moje podobieństwo. Powstań, wyjdźmy stąd! Ty bowiem jesteś we Mnie, a Ja w tobie, jako jedna i niepodzielna osoba. Jezus przemawia do nas, byśmy się zbudzili, On zmartwychwstał i żyje. Właśnie tej Nocy wyszedł z Otchłani, pokonał śmierć i zniszczył moc szatana. Uratował nas wszystkich od wyroku śmierci, który ciążył na nas. Gdyby nie Chrystus, cokolwiek byśmy zrobili i jakkolwiek byśmy żyli, wszyscy skończylibyśmy w Otchłani. Człowiek nie może w żaden sposób zasłużyć na zbawienie. Bez ofiary Chrystusa wszystko kończyłoby się na życiu ziemskim, a po nim byłaby tylko śmierć. Czy wierzymy w to, że Jezus naprawdę zmartwychwstał? Czy ma to jakikolwiek wpływ na nasze życie?

Nie możemy zagubić prawdziwego sensu tych świąt w trakcie ich przeżywania. Nie tyle chodzi w nich o spotkania z rodziną, ale o spotkania z Chrystusem, który wchodzi w nasze życie i nadaje mu sens, że nie zakończy się ono śmiercią i wieczną ciemnością. Jeśli jednak pozwolimy, by Chrystus przeszedł obok, zlekceważymy Go, zatracimy istotę Jego męki, śmierci i zmartwychwstania. Znajdźmy chwilę na modlitwę, na podziękowanie Mu za to, co zrobił, co wypływało z Jego miłości, bo nikt nie byłby w stanie zapłacić za dług, jaki nad nim ciążył. Wyjdźmy stąd – Jezus pragnie, byśmy wychodzili ze swoich schematów, wyrzucali stary kwas, to, co nie pozwala żyć razem z innymi ludźmi w zgodzie, co dzieli. Jezus przynosi oczyszczenie dla wszystkich, wyprowadza z grobów i czyni je pustymi, tak, jak sam ze swojego wyszedł. Radujmy się jak uczniowie Jezusa, bo Jego grób jest pusty, a szatan nie ma nad nami władzy, jesteśmy Nowym Stworzeniem, odkupionym Krwią Baranka i powołani do życia, a nie do śmierci. Jezus złamał moc śmierci. Alleluja!