16.12.2018  III Niedziela Adwentu

So 3, 14-17 Bóg jest wśród swojego ludu

Wyśpiewuj, Córo Syjońska! Podnieś radosny okrzyk, Izraelu! Ciesz się i wesel z całego serca, Córo Jeruzalem! Oddalił Pan wyroki na ciebie, usunął twego nieprzyjaciela; Król Izraela, Pan, jest pośród ciebie, nie będziesz już bała się złego.

Owego dnia powiedzą Jerozolimie: «Nie bój się, Syjonie! Niech nie słabną twe ręce!» Pan, twój Bóg, jest pośród ciebie, Mocarz, który zbawia, uniesie się weselem nad tobą, odnowi cię swoją miłością, wzniesie okrzyk radości.

Iz 12, 2. 3 i 4bcd. 5-6 (R.: por. 6) Głośmy z weselem: Bóg jest między nami

Oto Bóg jest moim zbawieniem! *

Jemu zaufam i bać się nie będę.

Pan jest moją pieśnią i mocą, *

i on stał się moim zbawieniem.

Wy zaś z weselem czerpać będziecie wodę *

ze zdrojów zbawienia.

Chwalcie Pana, wzywajcie Jego imienia! †

Ukażcie narodom Jego dzieła, *

przypominajcie, że Jego imię jest chwalebne.

Śpiewajcie Panu, bo czynów wspaniałych dokonał! *

i cała ziemia niech o tym się dowie.

Wznoś okrzyki i wołaj radośnie, mieszkanko Syjonu, *

bo wielki jest wśród ciebie Święty Izraela.

Flp 4, 4-7 Pan jest blisko

Bracia:

Radujcie się zawsze w Panu; jeszcze raz powtarzam: radujcie się! Niech będzie znana wszystkim ludziom wasza wyrozumiała łagodność: Pan jest blisko!

O nic się już nie martwcie, ale w każdej sprawie wasze prośby przedstawiajcie Bogu w modlitwie i błaganiu z dziękczynieniem, a pokój Boży, który przewyższa wszelki umysł, będzie strzegł waszych serc i myśli w Chrystusie Jezusie.

Aklamacja (Iz 61, 1)

Duch Pański nade mną,

posłał mnie, abym głosił dobrą nowinę ubogim.

Łk 3, 10-18 Zapowiedź nowego chrztu

Gdy Jan nauczał nad Jordanem, pytały go tłumy: «Cóż mamy czynić?» On im odpowiadał: «Kto ma dwie suknie, niech się podzieli z tym, który nie ma; a kto ma żywność, niech tak samo czyni». Przyszli także celnicy, żeby przyjąć chrzest, i rzekli do niego: «Nauczycielu, co mamy czynić?» On im powiedział: «Nie pobierajcie nic więcej ponad to, co wam wyznaczono». Pytali go też i żołnierze: «a my co mamy czynić?» On im odpowiedział: «Na nikim pieniędzy nie wymuszajcie i nikogo nie uciskajcie, lecz poprzestawajcie na waszym żołdzie». Gdy więc lud oczekiwał z napięciem i wszyscy snuli domysły w swych sercach co do Jana, czy nie jest Mesjaszem, on tak przemówił do wszystkich: «Ja was chrzczę wodą; lecz idzie mocniejszy ode mnie, któremu nie jestem godzien rozwiązać rzemyka u sandałów. On będzie was chrzcił Duchem Świętym i ogniem. Ma on wiejadło w ręku dla oczyszczenia swego omłotu: pszenicę zbierze do spichlerza, a plewy spali w ogniu nieugaszonym». Wiele też innych napomnień dawał ludowi i głosił dobrą nowinę.

Rozważanie:

Jan Chrzciciel jest tym, który zapowiada przyjście Jezusa, nie skupiając ludzi na swojej osobie. Jest największym prorokiem Starego Przymierza, co powiedział o nim sam Jezus, a on pokornie odchodzi, wycofuje się przed Jezusem, pomimo tego, że ludzie czują wobec niego respekt. Sam wszystkim opowiada, że przyjdzie ktoś, komu nie jest godzien rozwiązać rzemyka u sandałów. Jest to zupełnie sprzeczne z logiką tego świata, w myśl którego przecież ludzie dążą do chwały, by jak najlepiej zostać zapamiętanymi przez innych, by ich chwała utrwaliła się. Jan Chrzciciel spełnia swoją misję i wycofuje się. Dla nas jest to wzór postępowania; mamy podążać za Jezusem, a nie Jezus ma podążać za nami. Czasem chcielibyśmy, aby działo się tak, jak my tego chcemy, by Jezus dostosował się do naszego życia, jednak zastanówmy się, czy gdyby Bóg spełniał wszystkie nasze prośby, czy na pewno bylibyśmy szczęśliwi? Ile naszych próśb jest czysto egoistycznych, lub wręcz będących przeciwko innym ludziom? Czy zdajemy sobie sprawę, że gdyby Bóg spełniał nasze prośby, spełniałby też prośby innych, a te również mogłyby być niekorzystne dla nas. Nasza wzajemna wrogość wyniszczyła by nas. Bóg zaś troszczy się o nas, bo wie, co dla nas jest dobre. Zaufajmy Jezusowi, który przychodzi i zastanówmy się nad tym, kogo stawiamy w centrum – Jego, czy nas samych.