26.08.2018 Uroczystość Najświętszej Maryi Panny Częstochowskiej

Prz 8, 22-35 Maryja stolicą mądrości

To mówi Mądrość Boża:

«Pan mnie stworzył, swe arcydzieło, przed swymi czynami, od dawna, od wieków jestem stworzona, od początku, nim ziemia powstała. Jestem zrodzona, gdy jeszcze bezmiar wód nie istniał ani źródła, co wodą tryskają, i zanim góry stanęły. Poczęta jestem przed pagórkami, nim ziemię i pola uczynił, początek pyłu na ziemi. Gdy niebo umacniał, z Nim byłam, gdy kreślił sklepienie nad bezmiarem wód, gdy w górze utwierdzał obłoki, gdy źródła wielkiej otchłani umacniał, gdy morzu stawiał granice, by wody z brzegów nie wyszły, gdy kreślił fundamenty pod ziemię. Ja byłam przy Nim mistrzynią, rozkoszą Jego dzień po dniu, cały czas igrając przed Nim, igrając na okręgu ziemi, znajdując radość przy synach ludzkich. Więc teraz, synowie, słuchajcie mnie, szczęśliwi, co dróg moich strzegą. Przyjmijcie naukę i stańcie się mądrzy, pouczeń mych nie odrzucajcie. Błogosławiony ten, kto mnie słucha, kto co dzień u drzwi moich czeka, by czuwać u progu mej bramy, bo kto mnie znajdzie, ten znajdzie życie i uzyska łaskę u Pana».

albo:

Iz 2, 2-5 Góra świątyni Pana

Stanie się na końcu czasów, że góra świątyni Pana stanie mocno na wierzchu gór i wystrzeli ponad pagórki. Wszystkie narody do niej popłyną, mnogie ludy pójdą i rzekną: «Chodźcie, wstąpmy na Górę Pana do świątyni Boga Jakuba. Niech nas nauczy dróg swoich, byśmy kroczyli Jego ścieżkami. Bo Prawo wyjdzie z Syjonu i słowo Pana z Jeruzalem». On będzie rozjemcą pomiędzy ludami i wyda wyroki dla licznych narodów. Wtedy swe miecze przekują na lemiesze, a swoje włócznie na sierpy. Naród przeciw narodowi nie podniesie miecza, nie będą się więcej zaprawiać do wojny. Chodźcie, domu Jakuba, postępujmy w światłości Pana.

Ps 48, 2-3ab. 9. 10-11. 13-15 (R.: Jdt 15, 9d) Tyś wielką chlubą naszego narodu

Wielki jest Pan i godzien wielkiej chwały *

w mieście naszego Boga.

Święta Jego góra, wspaniałe wzniesienie, *

radością jest całej ziemi.

Cośmy słyszeli, to zobaczyliśmy *

w mieście Pana Zastępów,

w mieście naszego Boga; *

Bóg je umacnia na wieki.

Rozważamy, Boże, Twoją łaskawość *

we wnętrzu Twojej świątyni.

Jak imię Twe, Boże, tak i chwała Twoja †

sięga po krańce ziemi. *

Prawica Twoja pełna jest sprawiedliwości.

Obejdźcie dokoła Syjon, *

policzcie jego wieże.

By powiedzieć przyszłym pokoleniom, *

że Bóg jest naszym Bogiem na wieki.

Ga 4, 4-7 Bóg zesłał swojego Syna zrodzonego z niewiasty

Bracia:

Gdy nadeszła pełnia czasu, Bóg zesłał swojego Syna, zrodzonego z niewiasty, zrodzonego pod Prawem, aby wykupił tych, którzy podlegali Prawu, abyśmy mogli otrzymać przybrane synostwo. Na dowód tego, że jesteście synami, Bóg wysłał do serc naszych Ducha Syna swego, który woła: „Abba, Ojcze”. A zatem nie jesteś już niewolnikiem, lecz synem. Jeżeli zaś synem, to i dziedzicem z woli Bożej.

Aklamacja (Łk 1, 28)

Zdrowaś Maryjo, łaski pełna, Pan z Tobą,

błogosławionaś Ty między niewiastami.

J 2, 1-11 Wesele w Kanie Galilejskiej

W Kanie Galilejskiej odbywało się wesele i była tam Matka Jezusa. Zaproszono na to wesele także Jezusa i Jego uczniów. A kiedy zabrakło wina, Matka Jezusa mówi do Niego: „Nie mają już wina”. Jezus Jej odpowiedział: „Czyż to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto? Jeszcze nie nadeszła moja godzina”. Wtedy Matka Jego powiedziała do sług: „Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie”. Stało zaś tam sześć stągwi kamiennych przeznaczonych do żydowskich oczyszczeń, z których każda mogła pomieścić dwie lub trzy miary. Rzekł do nich Jezus: „Napełnijcie stągwie wodą”. I napełnili je aż po brzegi. Potem do nich powiedział: „Zaczerpnijcie teraz i zanieście staroście weselnemu”. Ci zaś zanieśli. A gdy starosta weselny skosztował wody, która stała się winem, i nie wiedział, skąd ono pochodzi, ale słudzy, którzy czerpali wodę, wiedzieli, przywołał pana młodego i powiedział do niego: „Każdy człowiek stawia najpierw dobre wino, a gdy się napiją, wówczas gorsze. Ty zachowałeś dobre wino aż do tej pory”. Taki to początek znaków uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej. Objawił swoją chwałę i uwierzyli w Niego Jego uczniowie.

Rozważanie:

Maryja jest naszą orędowniczką, jak zostało to ukazane w trakcie trwania wesela w Kanie. Gdy zabrakło wina, wraz Maryją był tam Jezus, ale to Jego Matka powiedziała Mu, że państwo młodzi znaleźli się w kłopotliwej sytuacji. Maryja kieruje nas prosto do Zbawiciela, mówiąc: Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie (J 2,5b). Maryja jest troskliwą Matką, której zależy na losie wszystkich swoich dzieci, ale jednocześnie jest w pełni świadoma tego, że Jezus jest Synem Bożym. Nie ma w niej cienia pychy, ona tylko pokazuje, że gdy jest trudna sytuacja, należy robić wszystko, co powie jej Syn. Każdy, kto słucha Jezusa zostanie uzdrowiony, Jezus wyciągnie go z problemów, bo zna każdego z nas i nikogo nigdy nie potraktuje jako kolejnego pacjenta, ale swojego brata; spoglądając na ludzi widzi każdego całościowo, z jego historią, całym życiem. Nigdy nie widzi tłumu, ale człowieka, dlatego wszystkie uzdrowienia i cuda dokonują się z wyjątkiem rozmnożenia chleba indywidualnie. Starosta weselny po cudzie przemiany wody w wino powiedział do pana młodego, że nie postąpił jak wszyscy, którzy najpierw dają dobre wino, a potem gorsze. Wino, które dał, było tak samo dobre, Jezus nie dał byle jakiego wina, ale też nie dał lepszego, Jezus daje nam tyle, ile nam potrzeba, by nas uświęcić i wynieść ponad przeciętność świata, która nas może pochłonąć i oddalić od Boga i od ludzi. Starosta weselny głosem uznania wyraża się o panu młodym – nie wiedział on o cudzie, jaki się dokonał. Dobro docenione nie pochodzi od nas, ale otrzymujemy je od Jezusa, przez orędownictwo Jego Matki, Maryi. Gdyby nie było na tym weselu Maryi i Jezusa, młode małżeństwo znalazło by się w kłopotliwej sytuacji. W naszym życiu też jest wiele takich sytuacji, pozwólmy działać Maryi, by mogła nas prowadzić do swojego Syna, który chce nas wynieść ku górze, byśmy nigdy nie czuli się zagubieni i przytłoczeni w tłumie, ale znali swoją godność dzieci Bożych.