31.12.2017 – Niedziela Świętej Rodziny Jezusa, Maryi i Józefa

Syr 3, 2-6. 12-14 Kto jest posłuszny Bogu, czci swoich rodziców

Pan uczcił ojca przez dzieci,
a prawa matki nad synami utwierdził.
Kto czci ojca, zyskuje odpuszczenie grzechów,
a kto szanuje matkę, jakby skarby gromadził.
Kto czci ojca, radość mieć będzie z dzieci,
a w czasie modlitwy swej będzie wysłuchany.
Kto szanuje ojca, długo żyć będzie,
a kto posłuszny jest Panu, da wytchnienie swej matce.
Synu, wspomagaj swego ojca w starości,
nie zasmucaj go w jego życiu.
A jeśliby nawet rozum stracił, miej wyrozumiałość,
nie pogardzaj nim, choć jesteś w pełni sił.
Miłosierdzie względem ojca nie pójdzie w zapomnienie,
w miejsce grzechów zamieszka u ciebie.

Ps 128 (127), 1-2. 3. 4-5 (R.: por. 1a)

Błogosławiony każdy, kto boi się Pana, *
kto chodzi Jego drogami.
Bo z pracy rąk swoich będziesz pożywał, *
szczęście osiągniesz i dobrze ci będzie.

Małżonka twoja jak płodny szczep winny *
we wnętrzu twojego domu.
Synowie twoi jak sadzonki oliwki *
dokoła twojego stołu.

Oto takie błogosławieństwo dla męża, *
który boi się Pana.
Niechaj cię Pan błogosławi z Syjonu, *
oglądaj pomyślność Jeruzalem przez całe swe życie.

Kol 3, 12-21 Chrześcijańskie zasady życia domowego

Jako wybrańcy Boży, święci i umiłowani, obleczcie się w serdeczne miłosierdzie, dobroć, pokorę, cichość, cierpliwość, znosząc jedni drugich i wybaczając sobie nawzajem, jeśliby miał ktoś zarzut przeciw drugiemu: jak Pan wybaczył wam, tak i wy.
Na to zaś wszystko przyobleczcie miłość, która jest więzią doskonałości. A sercami waszymi niech rządzi pokój Chrystusowy, do którego też zostaliście wezwani, w jednym Ciele. I bądźcie wdzięczni.
Słowo Chrystusa niech w was przebywa z całym swym bogactwem: z wszelką mądrością nauczajcie i napominajcie samych siebie przez psalmy, hymny, pieśni pełne ducha, pod wpływem łaski śpiewając Bogu w waszych sercach. I wszystko, cokolwiek działacie słowem lub czynem, wszystko czyńcie w imię Pana Jezusa, dziękując Bogu Ojcu przez Niego.
Żony bądźcie poddane mężom, jak przystało w Panu. Mężowie, miłujcie żony i nie bądźcie dla nich przykrymi. Dzieci, bądźcie posłuszne rodzicom we wszystkim, bo to jest miłe w Panu. Ojcowie, nie rozdrażniajcie waszych dzieci, aby nie traciły ducha.

Łk 2, 22-40

Gdy upłynęły dni Ich oczyszczenia według Prawa Mojżeszowego, Rodzice przynieśli Jezusa do Jerozolimy, aby Go przedstawić Panu. Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: „Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu”. Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego. A żył w Jerozolimie człowiek, imieniem Symeon. Był to człowiek prawy i pobożny, wyczekiwał pociechy Izraela, a Duch Święty spoczywał na nim. Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza Pańskiego. Za natchnieniem więc Ducha przyszedł do świątyni. A gdy Rodzice wnosili Dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił: „Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu w pokoju, według Twojego słowa. Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, któreś przygotował wobec wszystkich narodów: światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela”. A Jego ojciec i Matka dziwili się temu, co o Nim mówiono. Symeon zaś błogosławił Ich i rzekł do Maryi, Matki Jego: „Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu i na znak, któremu sprzeciwiać się będą. A Twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu. Była tam również prorokini Anna, córka Fanuela z pokolenia Asera, bardzo podeszła w latach. Od swego panieństwa siedem lat żyła z mężem i pozostała wdową. Liczyła już osiemdziesiąty czwarty rok życia. Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą. Przyszedłszy w tej właśnie chwili, sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jerozolimy. A gdy wypełnili wszystko według Prawa Pańskiego, wrócili do Galilei, do swego miasta Nazaret. Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim.

Rozważanie :

Maryja i Józef przynieśli małego Jezusa do świątyni, by wypełnić Prawo. Ten akt posłuszeństwa przynosi radość innym. Symeon doczekał się upragnionego Zbawiciela, napełniony Duchem Świętym wygłosił proroctwo. Prorokini Anna zaczęła głosić ludziom o zbawieniu. Posłuszeństwo i oddanie się Duchowi Świętemu prowadzą do ukazania się znaków miłosierdzia Bożego nad ludźmi. Symeon i Anna przez całe życie byli wierni Bogu, dlatego pod jego koniec nagrodził ich tym, na co czekali z utęsknieniem wszyscy prorocy – na własne oczy ujrzeli Jezusa. My też mamy głosić swoim życiem przyjście Zbawiciela. Żyjąc w „atmosferze świąt” bardzo łatwo jest zagubić ich prawdziwe znaczenie. Święta to radość z przyjścia Jezusa, z którym spotykamy się w Eucharystii. To On przemienia nasze życie i nadaje mu sens. Dzięki oczekiwaniu na Zbawiciela Symeon był pełen łaski Ducha, a Anna, będąc wdową, nie była samotna, bo Bóg zawsze był z nią i otaczał ją swoją opieką. Bóg przychodzi do nas wtedy, gdy się Go nie spodziewamy, dlatego przez cały czas powinniśmy być na to przyjście przygotowani. Maryja jest Tą, która przynosi nam Jezusa, jest Ona wzorem matki, która przestrzega Bożych przykazań, bo błogosławiony każdy, kto się boi Pana, kto chodzi Jego drogami (Ps 128, 1b). Dzięki Niej świat poznał Zbawiciela, który przyszedł, aby go odkupić. Jezus przychodzący jako niewinne, bezbronne Dziecię, przynosi nam radość i pokonuje grzech, wobec którego człowiek jest bezsilny. Zastanówmy się, skąd czerpiemy naszą radość? Czy wśród świątecznych przygotowań nie minęliśmy przychodzącego Jezusa, czy może jak Symeon i Anna oddaliśmy Mu cześć i cieszyliśmy się razem ze Świętą Rodziną z Jego przyjścia na świat?